Μένει στον Βόρειο Πόλο, έχει δικό του εργαστήρι παραγωγής δώρων, μικροσκοπικούς, γλυκύτατους βοηθούς και οκτώ χαριτωμένους ταράνδους που οδηγούν το ιπτάμενο έλκηθρο, με το οποίο μοιράζει δώρα και πολλή χαρά στα παιδάκια όλου του κόσμου κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς. Δεν είναι άλλος από τον αγαπημένο γέροντα με τη μακριά, άσπρη γενειάδα και τη χαρακτηριστική κόκκινη στολή, τον Άγιο Βασίλη! Ένα πρόσωπο αγαπημένο από όλα τα παιδιά, μαγικό, μυστηριώδες μα συνάμα τόσο οικείο και γνωστό.
Σε τι ωφελεί, όμως, η πίστη των παιδιών στην ύπαρξη του Άι Βασίλη;
Η ιστορία του καλοσυνάτου γέροντα που εργάζεται πυρετωδώς όλη τη χρονιά για να κατασκευάσει δώρα, που γνωρίζει όλες τις αταξίες και ανταμείβει τις καλές συμπεριφορές και πράξεις, εξάπτει τη φαντασία και την περιέργεια των παιδιών. Τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία αποκτούν κίνητρο να προσπαθούν και να υιοθετούν καλές συμπεριφορές, αντιλαμβάνονται τη σωστή και τη λάθος συμπεριφορά και μαθαίνουν την έννοια της επιβράβευσης. Αν μη τι άλλο, η ιστορία του Άι Βασίλη είναι ένας απλός, βιωματικός τρόπος να μάθουν τα παιδιά την αξία του καλού και το κυριότερο ‧ δημιουργεί και προσφέρει πλήθος θετικών συναισθημάτων στα παιδιά: γλυκιά προσμονή και αγωνία για την έλευση του ‧ «Θα προλάβει να μοιράσει δώρα σε όλα τα παιδιά μέσα σε μια νύχτα;», «Έλαβε το γράμμα μου;», «Θα μου φέρει το δώρο που ζήτησα;», «Θα βρει τη νέα μας διεύθυνση τώρα που μετακομίσαμε;» και άλλες τέτοιες χαριτωμένες ανησυχίες δημιουργούν μια ευχάριστη αναμονή που κάνει τις μέρες των γιορτών να ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες του χρόνου. Τη στιγμή που το παιδί ανακαλύπτει το δώρο κάτω από το δέντρο, κατακλύζεται από ενθουσιασμό και χαρά ενώ η αίσθηση ότι κάποιος το σκέφτηκε και του προσέφερε ένα δώρο του δημιουργεί αισθήματα πληρότητας και ικανοποίησης. Τέλος, η προσπάθεια του παιδιού όλο τον χρόνο και η λήψη του δώρου ως επιβράβευση της προσπάθειας αυτής, ενισχύει την αίσθηση επάρκειας του παιδιού και πολλαπλασιάζει την αξία του δώρου.
Το έθιμο, όμως, που θέλει τον Άι Βασίλη να μπαίνει φορτωμένος από την καμινάδα υπηρετεί κα αναπτυξιακές ανάγκες της παιδικής ηλικίας. Τα παιδιά, τα πρώτα χρόνια της ζωής τους έχουν ανάγκη να πιστεύουν σε σύμβολα και ιστορίες μυθοπλασίας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, που η περίοδος της πίστης στον Άι Βασίλη, ταυτίζεται με τις πιο ξέγνοιαστες αναμνήσεις των παιδιών.
Τι γίνεται όταν το παιδί αρχίζει να υποψιάζεται την ιστορία πίσω από τον Άι Βασίλη;
Συνήθως, με την έναρξη της σχολική ηλικίας ξεκινάει και η αμφισβήτηση για το αν τελικά υπάρχει Άγιος Βασίλης. Κάποιος συμμαθητής διαφώνησε με το παιδί μας για την ύπαρξη του Άι Βασίλη, το παιδί «φιλτράρει» περισσότερο τις πληροφορίες που λαμβάνει γύρω από το θέμα και ίσως εντοπίσει αντιφατικές αναφορές που εγείρουν απορίες ‧ «Πως μπαίνει στα σπίτια που δεν έχουν καμινάδα;», «Γιατί μοιάζει με τον μπαμπά;» και έτσι, δεν αργεί και η αναμενόμενη ερώτηση: «Μπαμπά, μαμά, υπάρχει στ’ αλήθεια Άγιος Βασίλης;». Τι απαντάμε, λοιπόν, στην αφοπλιστική αυτή ερώτηση του παιδιού; Σίγουρα δεν υπάρχουν έτοιμες και τυποποιημένες απαντήσεις για αυτό το ερώτημα. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε γονιός οφείλει να σκεφτεί και να δώσει στο παιδί του μια απάντηση που νιώθει ότι ταιριάζει και καλύπτει τις ανάγκες του παιδιού. Αρκεί η απάντηση αυτή, να μην προσβάλλει και να μην υποτιμά τη νοημοσύνη του παιδιού αλλά και ταυτόχρονα να μην κατακρεουργεί απότομα την παιδική φαντασίωση που οι ίδιοι οι γονείς έπλασαν τόσα χρόνια.
Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε, ότι η ιστορία του παντοδύναμου Άι Βασίλη που κατορθώνει να κάνει πραγματικότητα όλες τις επιθυμίες των μικρών παιδιών, είναι περισσότερο ένας συμβολισμός της προσπάθειας να πραγματώνουμε τα όνειρα και τις ευχές μας – μικροί και μεγάλοι- !