Για εμένα

οΟνομάζομαι Σπυριδάκη Νικολέτα και κατάγομαι από τη Σητεία Λασιθίου και την Βασιλική Ηρακλείου, δύο τόπους ανάμεσα στους οποίους μοιράστηκαν οι αναμνήσεις και τα βιώματα μου. Γαλουχήθηκα με την κρητική φιλοσοφία, που αποπνέει τη ζεστασιά και τη φιλοξενία, που σε μαθαίνει να αγαπάς τον άνθρωπό «γιατί είσαι εσυ», όπως έχει πει και ο μεγάλος μας πεζογράφος Ν. Καζαντζάκης. Από μικρή μου άρεσε να ακούω ιστορίες ανθρώπων, να ψάχνω τη γνώση της ζωής μέσα σε αυτές. Κάθε ιστορία, ένα μοναδικό σενάριο με μοναδικούς πρωταγωνιστές ζωής,

Oι προσλαμβάνουσες αυτές οδήγησαν τα βήματα μου στις ανθρωπιστικές επιστήμες και ως φύσει και θέσει πνεύμα φιλομαθές αποφάσισα να ανακαλύψω και να εκπαιδευτώ στο αέναο πεδίο της Ψυχολογίας, το όποιο πρωτογνώρισα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τη φοίτηση μου εκεί, μου δόθηκε η ευκαιρία να εκπαιδευτώ σε πολλά πεδία της Ψυχολογίας αλλά, τόσο η έρευνα και η συγγραφή της πτυχιακής μου εργασίας, όσο και μέρος της πρακτικής μου άσκησης στο Κέντρο Ημέρας Παιδιών και Εφήβων στα Χανιά, με έκανε να καταλάβω πως η δουλειά με παιδιά/ εφήβους και γονείς είναι το πεδίο στο οποίο θέλω να εστιάσω. Έπειτα, η εξειδίκευση μου ως παιδοψυχολόγος μέσα από το μεταπτυχιακό Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας με βοήθησε να εστιάσω και να εκπαιδευτώ εις βάθος σε ποικίλα ζητήματα που αφορούν τα παιδία, τους εφήβους, τους γονείς, καθώς και τους εκπαιδευτικούς. Εν συνεχεία, η εκπαίδευση μου στη Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία στο EICP – Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Συμβουλευτικής & Ψυχοθεραπείας, μου έδωσε τα εχέγγυα να εργάζομαι πλέον ως Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεύτρια. Ακολούθησαν και άλλες μετεκπαιδεύσεις που προσέθεσαν βέλη στη φαρέτρα της ψυχοθεραπευτικής μου εκπαίδευσης και ενίσχυσαν την πίστη μου στη δια βίου εκπαίδευση, την οποία πρεσβεύω και ακολουθώ.

Σταθερή μου αξία, η θέση ότι, σε έναν κόσμο τόσο ρευστό, δυναμικό, με απύθμενα πεδία γνώσης, εμπειριών και ερεθισμάτων, αξίζει να έχουμε την ίδια δυναμική, να απεμπολούμε τη στασιμότητα, την αδράνεια και την λήθη, να ζούμε και να ανακαλύπτουμε τον κόσμο γύρω μας. Το παρελθόν είναι αναπόσπαστο κομμάτι μας, που αν το αξιοποιήσουμε σωστά μπορεί να γίνει πηγή αναμνήσεων και αναρίθμητων «μαθημάτων» και όχι τροχοπέδη της προσωπικής μας ανάπτυξης. Στο μέλλον αντικατοπτρίζεται το κίνητρο, η ελπίδα και η γλυκιά προσμονή, όπως και στη γνώση ότι κάθε δύση, φέρνει μια νέα ανατολή. Όμως, το παρόν είναι αυτό που έχουμε στη διάθεση μας και πρέπει να αποτελεί τη βάση για κάθε επόμενο βήμα, κάθε εγχείρημα για αλλαγή, κάθε νέο μας ξεκίνημα.